نقش پدر در تربیت
به نام خدا
نقش پدر در تربیت
حضرت سجاد علیه السلام می فرمایند : وَ اَمّا حقُّ وَلَدِکَ فَتَّعلَم أنَّهُ مِنکَ و مُضافٌ اِلیکَ فی عاجِل الدُّنیا بِخَیره و شَرِّه وَ إنَّکَ مسئولٌ عَمّا وَلَّیتَهُ
حق فرزند این است که بدانی او قسمتی از وجود توست و جزئی از درخت هستی توست در جهان خوبی و بدی او با تو ارتباط پیدا می کند و تو درباره آنچه نسبت به او مسئولیت پذیر شده ای مورد سئوال قرار خواهی گرفت.
تربیت چیست؟ فراهم کردن زمینه ها و عوامل برای به فعلیت رساندن و شکوفا نمودن استعدادهای انسان در جهت مطلوب ، خانواده با تعهد پدر و مادر به زندگی اشتراکی شکل می گیرد و هر کدام از آنان وظایفی را به عهده می گیرند غفلت هر کدام از پدر و مادر از نقش تربیتی خویش فجایعی را به وجود می آورد که جبران آن بعدها به سادگی قابل جبران نخواهد بود.
پدر چون از نظر فرزند سمبل قدرت، شخصیت، حلال مشکلات و پیروزی مدام و ناخدای کشتی حیات خانواده است. باید امید آفرین و پشتکار ساز و محرک و نیروبخش باشد لذا هر قدر فشار زندگی، بر دوش او وارد شود نباید کمر خمیده خود را به فرزندان ارائه دهد و هرگز نباید شکوه و ناله کند زیرا در فرزند تولید یأس، نگرانی و ناراحتی می نماید و نسبت به هدف زندگی بی اعتماد و بی باور می سازد. از دیدگاه فرزند حاکمیت خود را از دست می دهد کودک نسبت به او نمی تواند احترام گذارد و ایمان داشته باشد و این خود خطر بزرگی برای خانواده و روح کودک و سبب نابسامانی فردای او خواهد بود حال پدر علاوه بر داشتن امتیازاتی که یاد شده باطناً مهربان هم باشد و بتواند آن را برای فرزندان قابل لمس گرداند همین مهرورزی ارزش آموزش زیاد خواهد داشت.
محیط مناسب پس از زمینه وراثتی مهمترین و ضروری ترین نیاز برای رشد یک انسان محسوب می شود و در این محیط اولین مربیان فرزندان پدر و مادر هستند که باید تعریف درستی از تعلیم و تربیت داشته باشند تا بتوانند فرزندان خود را با توجه به عوامل حاکم بر رشد انسان یعنی فطرت، وراثت و محیط آموزش داده تربیت کند و اینک ویژگیهای یک پدر کارا و موثر در تربیت
ویژگیهای پدران موثر و کارآ
۱- پدر باید قاطع بوده و تصمیمات خود را جهت رشد دادن جدی بگیرد.
فرزندان لازم است از پدر در ارتباط با قوانین و مقرراتی که در محیط خانواده وضع می گردد پیروی کنند در نتیجه این روحیه اطاعتی یا فرمانبری فرزندان برای اجرای کارهایی که برایشان محول می شود دقیقا مسئول شناخته شوند . الگو بودن پدر در اجرای قوانین خانوادگی بعنوان یک سرمشق و نمونه قلمداد می گردد . اصول خود را مشخص کنید که چه انتظاراتی از فرزندان دارید و چگونه باید تامین گردند .
۲ – فرزند باید حریم پدری را حفظ کند. در محیط خانواده چگونه حریم پدری پاس داشته شده و از طرف فرزندان شکل می گیرد . حریم پدری در خانواده نخست باید از طرف مادر حفظ گردد . مادری که از طرف پدر مورد تکریم واقع نشود پدر عملا مورد تکریم قرار نخواهد گرفت در نتیجه تکریم پدر از مادر عملا بذر قدر شناسی در خانواده کاشته شده و درک ارزشها و حفظ حرمت ها شکل می گیرند لازم است پدر برای تحقق این امر به نکات زیر توجه کند :
۱ – پدر با دیده احترام به مادر بنگرد و از آن به عنوان مادر به نیکی یاد کند و مقام مادری اش را گرامی دارد .
۲ – عملا حقوق مادر را در خانه رعایت کند و در پیش بچه ها با او درشتی نکند و با او با صدای بلند صحبت نکند و احترام او را حفظ کند .
۳ – داستان هایی از فداکاری های مادر که در زندگی اشتراکی با هم داشته اند و پدر را در فراز و نشیب ها تنها نگذاشته و در همه حال یار و یاورش بوده است برای فرزندان بازگو کند.
۴- اثرات وجودی مادر را در خود فرزندانمان نشان دهد . دوختن ها ، شستن ها، پختن ها، بافتن ها و … اساساً خوبیهای مادر تعریف شود.
۳ – پدر باید اعتماد آفرین باشد: پدر در محیط خانواده اعتماد بیافریند چون مایه سربلندی و افتخار هر خانواده راستی، درستی و پشتکار خانواده است اگر فرزندان در کارهای پدر خویش شرافت، صداقت، ذوق و شوق و پشتکار را مشاهده کنند پدر برای آنان محبوب خواهد بود تزویر و ریا در کارهای پدری مساله ای است که فرزندان کمتر تحمل می کنند پدری که دم از سخاوت می زند ولی برای خود بهترین را در انتخابات انتخاب می کند و یا قول می دهد عمل نمی کند یا بیشتر مرز سخن است و در عمل چیزی ندارد و مورد اعتماد نخواهد بود.
۴- پدر در مقام تشویق و قضاوت باید هوشیاری لازم را داشته باشد: قضاوت صحیح و تشویق از جمله مسائلی است که فرزندان بدان نیازمندند وقتی که فرزندان ما اقدام به امری می کنند دودلی دارند، گاهی ترس دارند. وقتی که از طرف پدر مورد حمایت قرار می گیرند پدر مشوق آنان برای برای حرکت می گردد بال و پر باز می کنند خود را آماده می کنند، گاهی مشاهده می شود که بعضی از پدرها اگر از کارهای فرزندان راضی هم باشند اقدام به تشویق نمی کنند به این قصد که اگر تشویق بشوند فرزندان از خود راضی می گردند. غافل از اینکه بعضی از شیطنت ها حرکت های غیرمعقول و مقبول فرزندان نشانه عدم فقدان اعتماد به نفس است تلاش می کند که ثابت کند خودش کسی است.
۵- پدر باید در محیط خانواده حضور فعال داشته باشد: حضور فعال پدر در منزل به عنوان نقش تربیتی وی یک اصل مهم و انکار ناپذیر است این مطلب زمانی روشن و معلوم می گردد که پدر عملاً حضورش در خانواده کمرنگ و یا کم تر از حد نیاز باشد حتی لحظه ها و زمان هایی که برای ماموریت های علمی و یا تجارت و … می رود باید جبران غیبت های قبلی را با بذل توجه بیشتری بنماید. بعضی از پدرها ممکن است مسافرتهای طولانی نداشته باشند ولی کمتر در محیط خانه پیدا می شوند بیشتر با دوستان به سر می برند و در جمع آنان چه در پارک، چه در گردش ، چه در محفل و … آنان گوش داده می شود تخلیه می شوند احساس آرامش می نمایند. در این صورت بچه ها متوجه می شوند که با آنان معامله کالا و تجارت نمی شود چه بسا بعضی از ناسازگاریها و اختلافات خانوادگی از این ناشی می شود که پدران حضور کمتری در خانه پیدا می کنند و متهم می گردند. اینجاست که وقتی پدر متهم شد همه چیز بنیانش فرو می ریزد صداقت، وفا، تعهد، مسئولیت، حمایت، امانت و … کانون خانواده از هم می گسلد و فرزندان حق دارند در همچون محیطی از پدر گله مند باشند وقتی با دوستان هستیم می خندیم و زمانی که به منزل می رسیم یا با تلویزیون مشغول می گردیم و یا روزنامه می خوانیم و … آیا این نوع رویه نظام خانواده را از هم نمی پاشد؟
۶- پدر باید با اعضای خانواده خصوصاً فرزندان گفتگوی دوستانه داشته باشد:
ترتیب دادن گفتگوهای دوستانه با فرزندان خصوصاً فرزندان نوجوان نقش تعیین کننده ای دارد و یکی از موارد بسیار دقیقی است که در مسائل عاطفی فرزندان نقش اساسی دارد و باید از طرف پدر جدی گرفته شود آنان بسیاری از مسائل و شاید معضلات خویش را اعم از آموزشی، دوستی و … رفتار افراد خانواده برادر، خواهر با پدر به راحتی در میان بگذارد گاهی بین ما و فرزندانمان دیواری بزرگ به عنوان اینکه نیاز به گفتگو با فرزندان نیست وجود دارد و شاید ما نخواسته ایم به این نکته ها بها بدهیم که پدران اولین مشاوران اعضای خانواده اند و باید درباره زندگی فرزندان، شغل آنان، میل ها و رغبت ها و عقاید و افکار آنان با تکریم برخورد کنیم. در چنین حالی آنان پدر را صمیمی می یابند اگر پدران بتوانند به عنوان یک مربی علاقمند به افکار فرزندانشان گوش داده و در کنار آنان قرار گیرند فرزندان دیگر در صدد کناره گیری از پدران و خانواده نخواهند بود که بعدها آزمایش های دشواری را بگذرانند.
۷- پدر باید در کنار کارهای تحصیلی فرزندان خویش مسئولانه قرار گیرد.
رفتار پدران در ارتباط با وضع تحصیلی فرزندان خویش، بررسی دفاتر خصوصاً فرزندان نوجوان آنان حائز اهمیت فراوان است اگر پدر نسبت به کار فرزندان بی تفاوت نشان دهد او هم فکر خواهد کرد که به زحمتش نمی ارزد. درس بخواند یا تکلیف انجام دهد به فرض وقتی که بچه های ما به خوبی کار نمی کنند، پدر غالباً خشمگین می شود. نخواندن فرزندان مساوی با عصبانی شدن پدران است و دلسرد شدن آنان گاهی توقعات بیش از حد ظرفیت، توانایی و استعداد فرزندان را فرسوده می کند چه بسا فرزندان دارای مشکلات عاطفی، اجتماعی، ارتباطی باشند یا شکل گیری شخصیت آنان در یک مقطع زمانی و مسئولیت طلبی طوری بوده است که مداومت و پیگیری و جدیت در کار نبوده است یا عفو و اغماض و سهل انگاری و توجه افراطی به دلیل فرزند آخر بودن زیاده از حد بوده است باید دقیقاً مسائل تحصیلی فرزند را پیگیری کرد و او را به وظایف و مسئولیت هایش آگاه ساخت.
۸- پدر واقعاً می تواند به فرزندش در احساس تکلیف کمک کند:
پدر برای فرزندان خویش می تواند این فهم را منتقل کند که آنچه را از دروس نفهمیده است حاضر است به نحوی فرزندانش را یاری دهد با این دید که خودشان را آماده کنند برای آینده خودشان کار کنند نه برای خشنودی پدر و مادر که مقداری نمره خوبی بیاورند با متوجه کردن خود کودک است که پدر می تواند استعدادهای بچه را بیدار نماید. بعضاً پدران به جای فرزندان احساس تکلیف می کنند این کار از نظر تربیتی بسیار آسیب زاست باید فرزندان خود این احساس را برای زندگی خویش بکنند نه اینکه پدر و مادر به جای آنان احساس تکلیف کنند گاهی ما علاقمندیم فرزندانمان تکالیف اضافی انجام دهند با سپردن به کلاسهای تقویتی و … حتی در بعضی مواقع در خانواده هایی که پدر و مادر مربی هستند کارشان وادار کردن فرزندان به درس خواندن بوده و درس خواندن تمام زندگی آنان را در بر می گیرد در چنین مواقعی بچه از یک مراقبت دائمی غیر ضروری تحت فشار بوده و دلشان می خواهد از این مهلکه نجات یابند و …
۹- پدر نباید مستبد باشد: مستبد بودن پدر قدرت ابتکار و خلاقیت را از فرزندان می گیرد گاهی پدران در نتیجه عدم آشنایی به مسائل آموزشی در آنان ترس ایجاد کرده که این امر سبب فاصله گرفتن بچه ها از پدر می گردد و این سبب
می شود که فرزندان آنان ابتکار را از دست بدهند و این گونه پدران با روش های غیر صحیح فرزندان را در یک حالت وابستگی قرار می دهد که در آن اطاعت کورکورانه جایگزین هرگونه سعی و تلاش شخصی است و حاصل اینگونه تربیت فرزندی است که با مطیع ترین افراد نیز نمی توانند زندگی اشتراکی یا تعاملی داشته باشند بعدها همان پدرانی را بوجود می آورند که کمر به دست بچه ها را کتک می زنند و یا آنان را تنبیه های سخت می کنند و …
۱۰ – پدر های ضعیف ، فرزندانی نا منظم و ناتوان در برنامه ریزی به بار می آورند . پدر نباید ضعیف و ناتوان باشد .
بعضی از پدران هستند که زیر سلطه و نفوذ قرار می گیرند. اینها غالبا آدم های خوبی هستند ، بیش از همه چیز خواهان آرامشند و برای به دست آوردن این آرامش همواره از آنچه حق خود می دانند چشم پوشی می کنند . خصوصاً این ضعف زمانی قوت و شدت می گیرد که افراد در آغاز ازدواج تجربه کافی برای زندگی اشتراکی نداشته و در تصمیم گیریها رویه تسلیم طلبی به خود گرفته اند و معمولا بر روند تصمیمات انفعالی قرار گرفته اند و به دنبال زن و فرزندان کشیده می شوند و آنچه را آنان صلاح بدانند روا می دانند و اینگونه ایفای نقش پدری فرزندان را نامنظم ، ضعیف الاراده و ناتوان در برنامه ریزی به بار آورده و آنان را در برابر مشکلات حاصله از زندگی ناتوان ، کم مقاومت و تسلیم به شکست می نماید .
نکات رعایتی در تربیت علمی برای پدر از دریچه روان شناسی
۱ – اساسی ترین اصل در نقش تربیتی پدر، تکریم مادر است. مادری که خود از طرف پدر مورد تکریم واقع نشود هرگز پدر در آن خانواده محترم و دارای حرمت نخواهد بود زیرا که تمام ارزشهای انسانی از بذر قدرشناسی می روید تکریم مادر فرزندان را به درک ارزش ها سوق داده و بستر رویش کرامت ها و حرمت ها را در خانواده هموار می سازد.
۲- اصل آشناسازی با واقعیت ها: واقعیت ها را به زبان ساده و در حد فهم کودکانمان به آنان بشناسانیم تا برای ورود به دنیای واقعی آماده شوند کتمان واقعیت ها و پنهان کردن آن فرزندان را به زندگی واقعی بیگانه می سازد.
۳- اصل اغماض و انعطاف: در تعلیم و تربیت فرزندان از افراط و تفریط پرهیز کنیم و اصل اعتدال را مورد توجه قرار دهیم بعضی خطاهای کودکان را نادیده بگیریم. در صورت لزوم به طور محرمانه، صمیمانه، با محبت و بطور غیر مستقیم خطاهای آنان را یادآوری کنیم اما خطوط قرمز همیشه باید حفظ گردد که بچه ها از خطوط قرمز عبور نکنند و …
۴- اصل الگوپذیری و تقلید: آگاه باشیم که کودکانمان همواره مراقب رفتار و گفتار بزرگسالان خود هستند و از طریق تقلید کردن و الگو قرار دادن گفتار و رفتار آنان یاد می گیرند و رفتار می کنند به عنوان مثال اگر پدری بلند حرف می زند فرزندش از او یاد می گیرد.
۵- اصل توجه به نیازهای همه جانبه: یادمان باشد که بازی یکی از نیازهای کودکانمان است و کودکان با بازی کردن رشد می کنند بزرگ می شوند، احساس بودن می کنند، شناخت، توجه و تامین نیازهای همه جانبه کودکان به آنان فرصت رشد و امنیت روانی را فراهم می کند.
۶- اصل توجه به ثبات عاطفی: ثبات عاطفی در پدر موجب می گردد که کودکان ارزش ها را درونی کنند و از شخصیتی سالم و منسجم برخوردار باشند. کم حوصله بودن، تندخو گشتن، بی جهت داد و فریاد راه انداختن خلاصه ابر بهاری بودن، گاهی بارانی گاهی آفتابی ثبات عاطفی را در فرزندان از بین می برد.
۷- اصل مشارکت و خود تصمیم گیری: به عنوان پدر به کودکانمان اجازه دهیم در انجام کارهای مربوط به خودشان آزاد باشند ما به عنوان پدر ناظر و راهنمایشان باشیم اما تصمیم را خودشان بگیرند و پیامدهای تصمیم خود را بپذیرند برای تصمیم سازی صحیح او را یار و یاور باشیم.
۸- اصل خودنمایی مطلوب و ابراز وجود: جلب توجه در انسانها یک اصل اساسی است انسانها علاقمند هستند سرمایه های وجودی خویش را بر دیگران عرضه بدارند اگر پدر و مادر آگاهانه و با روشهای مناسب و شایسته به ارضای این نیاز فرزندان توجه کنند این نیاز آنان در شکل های غیر اصولی مثل ریا، ظاهرسازی، فرهنگ تملق و تخریبی خود را ظاهر نخواهند ساخت رفتارهای پدر و مادر در این راستا یک اصل اثرگذار و کاری است.
۹- اصل شکیبایی و بردباری: لازمه کار با کودک و در کنار فرزند بودن داشتن صبر و حوصله فراوان، حفظ آرامش و از کوره در نرفتن است. شکیبائی و صبر و حوصله پدر عملاً این اصل را بر فرزندان آموزش می دهد.
۱۰- اصل عامل بودن و عمل گرایی: پدر به عنوان یک الگو در خانواده باید سعی کند در عمل الگوی شایسته ای بر فرزندان باشد و با کودکان و اطرافیان چنان عمل کند که دوست دارد با او رفتار کنند اگر دروغ گویی بد است دروغ نگوید اگر خلاف وعده زشت است نباید خلاف وعده کند و …
۱۱- اصل توجه و محبت بجا و بموقع: اگر علاقمندیم کودکانمان افرادی با نشاط و سالم باشند باید بقدر کافی و در حد نیاز از محبت سیراب گردند عدم توجه کافی از نظر عاطفی، فرزندان را نامتعادل می سازد و دچار مشکلات عاطفی و اجتماعی می سازد اغلب ناهنجاریهای روانی مثل پرخاشگری، تجاوز، نافرمانی و عصیانگری چه بسا ظلم ها زائیده عقده های روانی و کمبودهای محبت هستند باید توجه کرد که زیاده روی در محبت نیز عارضه آفرین و مشکل ساز خواهد بود.
۱۲- اصل مهار احساسات: مهمترین عاملی که سبب تیرگی روابط والدین می گردد عدم توجه به عواطف فرزندان است.
۱۳- اصل برخورد مثبت و ایجاد امنیت روانی: رشد متعادل و سالم هر فرد بر اثر احساس امنیت روانی و نگرش مثبت بر توانایی های او شکل می گیرد پس پدر با توجه بر تامین نیازهای روانی فرزندان خمیر مایه وجودی فرزندان را تامین می کند و احساس خود ارزشمندی و اعتماد به نفس آنان را تقویت می کند.
۱۴- اصل پرهیز از خجالت دادن وسرزنش: علی علیه السلام می فرمایند: اَلإفراطُ فی الملامَهِ یَشُبُ نیرانَ اللّجاج
زیادروی در تذکر، سرزنش و انتقاد به لجاجت، گستاخی و ستیزه جویی منتهی می شود پس بدانیم که سرزنش کردن و یا خجالت دادن فرزندان در حقیقت نوعی تحقیر شخصیت کودک و در نهایت موجب نا امنی روانی و اختلال عاطفی آنان می گردد.
۱۵- اصل پرهیز از مقایسه: پدران نباید فرزندان خود را با هم سن و سالان خود مقایسه کنند چون توجه به تفاوتهای فردی در نظام آموزشی و تربیتی یک اصل انکارناپذیر است در مقایسه های غیراصولی فرزندان ما آسیب پذیر می گردند نه تنها فرزندان خویش را نباید با دیگران مقایسه کنیم بلکه از مقایسه آنان با برادر و خواهر خود را نیز اجتناب کنیم زیرا در نتیجه این مقایسه های غیرصحیح کودکان اعتماد به نفس خویش را از دست می دهند و در نتیجه آن به توانایی ها و سرمایه های وجودی خویش با دیده ی شک و تردید نگاه می کنند در مقایسه فرزندان باید حال فعلی آنان را با گذشته ی خودشان باید مورد ارزیابی قرار داد نمرات ترم اول او را با ترم دوم و یا ماه مهر او را با ماه آبانش باید مورد مقایسه قرار داد و از مقایسه های غیرمقبول باید پرهیز کرد.
وظیفه ی پدر در تربیت دینی و مذهبی فرزند:
۱- اسم نیکو و معنی دار روی فرزندش بگذارد زیرا در آینده الگوی زندگی وی شخصیت صاحب اسمش خواهد بود و از اسما غربی که تناسبی با فرهنگ ما ندارند خودداری نماید بهترین اسمها اسم کسانی است که در صحنه ایمان و شهامت حماسه ها آفریدند.
۲- تربیت دینی او را از سه سالگی شروع کند امام صادق علیه السلام فرمود: در سه سالگی لااله الا الله ، در چهار سالگی صلوات فرستادن و سپس به تدریج وضو گرفتن و حمد و سوره را یاد دهد.
۳- فرزند خود را از هفت سالگی امر به نماز نماید. امام صادق (ع) فرمود: بچه هایمان را از پنج سالگی امر به نماز می کنیم، شما از هفت سالگی امر کنید.
۴- او را تشویق به یادگیری قرآن بنمائید، البته بهتر است از شروع دبستان باشد اما اگر فرزندی از هوش بالاتری برخوردار است و علاقه به یادگیری قرآن نیز دارد بدون آنکه آموزش رسمی باشد به او یاد بدهید.
۵- او را با حلال و حرام قبل از سنین بلوغ آشنا سازد تا در سن تکلیف ملکه ذهن او گردند.
۶- پدر از طریق سخن گفتن با فرزند در اعماق قلب او نفوذ کند.
۷- پدر باید فرزندش را نسبت به مادر خویش خوشبین سازد، در غیاب مادر از او بدگوئی نکند، اختلاف خود را با همسرش در حضور کودکان مطرح نسازد.
۸- باید در حضور فرزندان به همسرش احترام بگذارد و از آنان بخواهد به مادرشان احترام بگذارند.
۹- پدر باید در احترام به فرزندانش جانب مساوات را رعایت کند، تبعیض عاطفی برای کسی قائل نشود که تخم کینه را در دل آنان می کارد. پیامبر اکرم (ص) فرمود: در محبت و نیکی به فرزندانتان عدالت را رعایت کنید.
۱۰- پدر در حضور فرزندانش باید زبان خود را کنترل کند، از شوخی های بیجا بپرهیزد.
۱۱- امام صادق علیه السلام فرمودند: شوخی نکنید، همانا شوخی ارزش شما را از بین می برد.
۱۲- پدر باید وقار خود را نزد بچه ها حفظ کند. امام علی علیه السلام فرمود: وقار هیبت را می افزاید.
۱۳- در حضور کودک به او دروغ نگوید، زیرا او دروغگویی را یاد می گیرد، هیچ بچه ای دروغگو به دنیا نمی آید.
انتظار می رود پدران گرانقدر پس از مطالعه نوشته بتوانند به سئوالات زیر پاسخ دهند:
۱- چرا پدر به عنوان ناخدای کشتی خانواده اطلاق می گردد؟
۲- لازمه حفظ حریم پدری و تکریم وی در توجه به چیست؟
۳- پدر چگونه در محیط خانواده اعتماد می آفریند؟
۴- نقش تشویق های به موقع و قضاوتهای صحیح پدر در محیط خانواده چه تاثیرات مثبت و ارزنده تربیتی دارد؟
۵- عدم حضور فعالانه پدر در محیط خانواده چه عوارضی را از نظر تربیتی به وجود می آورد؟
۶- پدر چگونه می تواند در کارهای تحصیلی فرزندانش آنان را مساعدت نماید؟
۷- حاصل رفتار استبدادی پدر در خانواده نسبت به اعضای خانواده از نظر تربیتی چیست؟
۸- ماحصل نقش ضعیف پدری در تربیت چیست؟
۹- از اصل الگوپذیری و تقلید به عنوان نقش پدر در تربیت چه درسهایی یاد می گیریم؟
۱۰- عدم توجه به اصل خودنمایی و ابراز وجود چه عوارضی را از نظر تربیتی به وجود می آورد؟
۱۱- اصل توجه به محبت کردن فرزندان چه آثار مثبت تربیتی را در فرزندان به ارمغان می آورد؟
۱۲- توجه به اصل برقراری ارتباط عاطفی و کلامی به عنوان نقش تربیتی پدر چه اثرات مطلوبی دارد؟
۱۳- عدم توجه به اصل پرهیز از خجالت دادن و سرزنش چه عوارض ناخوشایند تربیتی دارد؟
۱۴- توجه به اصل پرهیز از مقایسه چه اثرات سودمند آموزشی و تربیتی برای پدران در ارتباط با فرزندان دارد؟
۱۵- شما به عنوان یک پدر مسلمان در ارتباط با انتقال وظایف پدری به دیگران از نظر مکتب اسلام چه پیشنهادهایی را توصیه می کنید؟
خدایا وجدانی شدن علم نقش پدری را بر ما عملاً بچشان.
منابع قابل استفاده برای دانش افزایی در ارتباط با نقش پدر در تربیت:
۱- گامی در مسیر تربیت اسلامی دکتر رجبعلی مظلومی
۲- با دنیای کودک آشنا شویم. ترجمه سید خلیل خلیلیان
۳- تربیت از دیدگاه وحی عبدالمجید رشیدپور
۴- آراء مربیان بزرگ مسلمان درباره تربیت کودک محمد عطاران
۵- تفسیبر صحیفه سجادیه یا دیار عاشقان حسین انصاریان
۶- مشکلات تعلیم و تربیت ترجمه فتح اله حبیبی
۷- نگاهی دوباره به تعلیم و تربیت اسلامی دکتر خسرو باقری
۸- شرح دعای مکارم اخلاق شرح محمدتقی فلسفی
۹- تفسیر سوره حجرات محسن قرائتی
۱۰- با تربیت مکتبی آشنا شویم دکتر رجبعلی مظلومی
۱۱- خانواده و نقش آن در تربیت احمد حسی نیا
۱۲- تربیت دینی دکتر محمد داودی
۱۳- خانواده متعادل دکتر محمدرضا شرفی
۱۴- خانواده های موفق در تربیت فرزندان ترجمه دکتر خداداد بخشی
۱۵- چگونه پدر و مادر بهتری باشیم حیدر فتحی
۱۶- همسران موفق خلیل استری
۱۷- همسران برتر دکتر غلامعلی افروز
۱۸- آئین همسرداری دکتر رضا پاک نژاد
۱۹- اخلاق معاشرت جواد محدثی
۲۰- آنچه باید درباره ریشه های روانی رفتار کودکان خود بدانید ترجمه دکتر محمدحسین سروری
نویسنده : استاد علی رحیمی
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.