محبوبترین مردم نزد خدا
قرآن کریم
إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ؛(۱)
در حقیقت گرامى ترین شما نزد خدا با تقواترین شماست.
۱
پیامبر صلى الله علیه وآله :
اِنَّ رَبَّکُمْ واحِدٌ وَ اِنَّ اَباکُمْ واحِدٌ وَ دینَکُمْ واحِدٌ وَ نَبیَّکُمْ واحِدٌ وَ لا فَضْلَ لِعَرَبىٍّ عَلى عَجَمىٍّ وَ لا عَجَمىٍّ عَلى عَرَبىٍّ وَ لا اَحْمَرَ عَلى اَسْوَدَ وَ لا اَسْوَدَ عَلى اَحْمَرَ إلّا بِالتَّقْوى ؛(۲)
پروردگار، پدر، دین و پیامبر شما یکى است، هیچ عربى بر غیر عرب و هیچ غیر عربى بر عرب و هیچ سرخ پوستى بر سیاه پوست و هیچ سیاهپوستى بر سرخ پوست برترى ندارد، جز به تقوا.
۲
امام صادق علیه السلام :
سُئِلَ الْاِمامُ الصّادِقُ علیه السلام عَنْ قَولِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: «اِتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ» قال: یُطاعُ فَلا یُعْصى، وَ یُذْکَرُ فَلا یُنْسى، وَ یُشْکَرُ فَلا یُکْفَرُ؛(۳)
از امام صادق علیه السلام درباره آیه «تقواى الهى پیشه کنید چنان که حق اوست» پرسیده شد. فرمودند: از خداوند، اطاعت شود و نافرمانى نشود، یاد شود و فراموش نشود و شکرگزارى گردد و کفران نگردد.
۳
پیامبر صلى الله علیه وآله :
اِعْمَلْ بِفَرائِضِ اللَّهِ تَکُنْ اَتْقَى النَّاسِ؛(۴)
به واجبات خدا عمل کن، تا با تقواترین مردم باشى.
۴
پیامبر صلى الله علیه وآله :
جِماعُ التَّقْوى فى قولِهِ تَعالى: «اِنَّ اللَّهَ یَاْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْاِحْسانِ»؛(۵)
عصاره تقوا در این گفته خداوند آمده است: خداوند به عدالت و نیکى فرمان مى دهد.
۵
پیامبر صلى الله علیه وآله :
تَمامُ التَّقْوى اَنْ تَتَعَلَّمَ ما جَهِلْتَ وَ تَعْمَلَ بِما عَلِمْتَ؛(۶)
تمام تقوا این است که آنچه را نمى دانى بیاموزى و بدانچه مى دانى عمل کنى.
۶
پیامبر صلى الله علیه وآله :
اَتْقَى النَّاسِ مَنْ قالَ الْحَقَّ فیما لَهُ وَ عَلَیْهِ؛(۷)
با تقواترین مردم، کسى است که حق را بگوید؛ به سودش باشد یا به ضررش.
۷
پیامبر صلى الله علیه وآله :
سُئِلَ رَسولُ اللَّهصلى الله علیه وآله: مَنْ اَتْقَى النَّاسِ؟ قال: آمَرُهُمْ بِالْمَعْروفِ وَ اَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ اَوْصَلُهُمْ لِلرَّحِمِ؛(۸)
از رسول خداصلى الله علیه وآله سؤال شد: با تقواترین مردم کیست؟ فرمودند: کسى که بیشتر امر به معروف و نهى از منکر و صله رحم نماید.
۸
پیامبر صلى الله علیه وآله :
مَنْ اَحَبَّ اَنْ یَکونَ اَتْقَى النَّاسِ فَلْیَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ؛(۹)
هر کس دوست دارد با تقواترین مردم باشد، باید به خدا توکل کند.
۹
پیامبر صلى الله علیه وآله :
لا یَکونُ الرَّجُلُ مِنَ الْمُتَّقینَ حَتّى یُحاسِبَ نَفْسَهُ اَشَدَّ مِنْ مُحاسَبَةِ الشَّریکِ شَریکَهُ فَیَعْلَمَ مِنْ اَیْنَ مَطْعَمُهُ وَ مِنْ اَیْنَ مَشْرَبُهُ وَ مِنْ اَیْنَ مَلْبَسُهُ اَمِنْ حِلٍّ اَمْ مِنْ حَرامٍ؛(۱۰)
پیامبر صلى الله علیه وآله :
از تقوا پیشگان نیست مگر کسى که از خود سختتر از حسابرسى شریک از شریک، حساب کشى کند و بداند که خوراک، آشامیدنى و لباسش از کجا آمده، آیا از حلال است یا حرام؟
۱۰
پیامبر صلى الله علیه وآله :
مَنْ اَرادَ اَنْ یَکونَ اَعَزَّ النَّاسِ فَلْیَتَّقِ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ؛(۱۱)
هر کس مى خواهد عزیزترین مردم باشد، باید تقواى الهى پیشه کند.
۱۱
امام على علیه السلام :
وَ اللَّهِ ما أرى عَبْداً یَتَّقى تَقْوىً تَنْفَعُهُ حَتَّى یَخْزِنَ لِسانَهُ؛(۱۲)
به خدا سوگند، بنده با تقوایى را نمى شناسم که تقوایش او را سود دهد مگر آن که زبانش را نگه دارد.
۱۲
امام على علیه السلام :
اِنَّ التَّقْوى مُنْتَهى رِضَى اللَّهِ مِنْ عِبادِهِ وَ حاجَتُهُ مِنْ خَلْقِهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذى اِنْ اَسْرَرْتُمْ عَلِمَهُ وَ اِنْ اَعْلَنْتُمْ کَتَبَهُ؛(۱۳)
نهایت خشنودى خداوند از بندگانش و خواسته او از آفریدگانش، تقواست، پس نسبت به خداوندى که اگر پنهان کنید مى داند و اگر آشکار سازید مى نویسد تقوا داشته باشید.
۱۳
امام على علیه السلام :
لا یَسْتَطیعُ اَنْ یَتَّقىَ اللَّهَ مَنْ خَاصَمَ؛(۱۴)
هر کس ستیزه جوست، قدرت تقواى الهى را ندارد.
۱۴
امام على علیه السلام :
اِنَّ لاَِهْلِ التَّقْوى عَلاماتٍ یُعْرَفونَ بِها: صِدْقُ الْحَدیثِ وَ اَداءُ الاَْمانَةِ وَالْوَفاءُ بِالْعَهْدِ وَ قِلَّةُ الْفَخْرِ وَ الْبُخْلِ وَ صِلَةُ الاَْرْحامِ وَ رَحْمَةُ الضُّعَفاءِ وَ قِلَّةُ الْمُواتاةِ لِلنِّساءِ وَ بَذْلُ الْمَعْروفِ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ وَ سِعَةُ الْحِلْمِ وَ اتِّباعُ الْعِلْمِ فیما یُقَرِّبُ اِلَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ طُوبى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ وَ طُوبى شَجَرَةٌ فِى الْجَنَّةِ اَصْلُها فى دارِ رَسُولِ اللَّهصلى الله علیه وآله ...؛(۱۵)
امام على علیه السلام :
تقواپیشگان، نشانه هایى دارند که با آنها شناخته مىشوند: راستگویى، امانتدارى، وفاى به عهد، کم فخر فروشى، کم بخل ورزیدن، صله رحِم، رحْم به ضعیفان، کم موافقت کردن با زنان، به همه نیکى کردن، خوش اخلاقى، بردبارى بسیار و پیروى از علم نزدیک کننده به خداوند. و آنان طوبى و سرانجام نیک دارند. طوبى درختى است که ریشه آن در خانه پیامبر خداصلى الله علیه وآله است ... .
۱۵
امام على علیه السلام :
خُلُوُّ الْقَلْبِ مِنَ التَّقْوى یَمْلَؤُهُ مِنْ فِتَنِ الدُّنْیا؛(۱۶)
دلى که از تقوا خالى باشد، فتنههاى دنیا آن را پُر کند.
۱۶
امام على علیه السلام :
اَلْمُتَّقونَ اَنْفُسَهُمْ عَفیفَةٌ وَ حاجاتُهُمْ خَفیفَةٌ وَ خَیْراتُهُمْ مَأْمولَةٌ وَ شُرورُهُمْ مَأْمونَةٌ؛(۱۷)
تقوا پیشگان، پاکدامن و کم خرج و زحمتاند و مردم به خیرشان امید دارند و از شرّشان در امانند.
۱۷
امام على علیه السلام :
اَلتَّقىُّ سابِقٌ اِلى کُلِّ خَیْرٍ؛(۱۸)
تقوا پیشه، براى انجام هر کار خیرى سبقت مىگیرد.
۱۸
امام على علیه السلام :
لَوْ اَنَّ السَّماواتِ وَ الاَْرْضَ کانَتا عَلى عَبْدٍ رَتْقاً ثُمَّ اتَّقَى اللَّهَ لَجَعَلَ اللَّهُ لَهُ مِنْهُما مَخْرَجاً وَ رَزَقَهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ؛(۱۹)
اگر آسمانها و زمین بر بندهاى بسته شوند و او تقواى الهى پیشه کند، خداوند حتماً راهى براى او مىگشاید و از جایى که گمان ندارد، روزىاش مىدهد.
۱۹
امام على علیه السلام :
لِلْمُتَّقى ثَلاثُ عَلاماتٍ: اِخْلاصُ الْعَمَلِ وَ قِصَرُ الاَْمَلِ وَ اغْتِنامُ الْمُهَلِ؛(۲۰)
تقواپیشه، سه نشانه دارد: اخلاص در عمل، کوتاهى آرزو، و غنیمت شمردن فرصتها.
۲۰
امام على علیه السلام :
اَلْمُتَّقى مَیِّتَةٌ شَهْوَتُهُ مَکْظومٌ غَیْظُهُ فِى الرَّخاءِ شَکورٌ وَ فِى الْمَکارِهِ صَبورٌ؛(۲۱)
تقواپیشه، هوا و هوسش مرده، خشمش فرو خورده، در آسایش شکرگزار و در سختى ها صبور است.
۲۱
امام على علیه السلام :
اِنَّ الاَْتْقیاءَ کُلُّ سَخىٍّ مُتَعَفِّفٍ مُحْسِنٍ؛(۲۲)
همه تقوا پیشگان سخاوتمند، پاکدامن و نیکوکارند.
۲۲
امام على علیه السلام :
سادَةُ اَهْلِ الْجَنَّةِ الاَْتْقیاءُ الاَْبْرارُ؛(۲۳)
سروران اهل بهشت، تقوا پیشگان نیکوکارند.
۲۳
امام على علیه السلام :
کُونُوا بِقَبُولِ الْعَمَلِ اَشَدَّ اهْتِماماً مِنْکُمْ بِالْعَمَلِ فَاِنَّهُ لَنْ یَقِلَّ عَمَلٌ مَعَ التَّقْوى وَ کَیْفَ یَقِلُّ عَمَلٌ تُقْبَلُ؛(۲۴)
همّتتان براى پذیرفته شدن عمل، بیشتر از خود عمل باشد؛ زیرا عملى که با تقوا همراه باشد، هرگز اندک نیست و چگونه اندک باشد عملى که پذیرفته مى شود.
۲۴
امام حسن مجتبى علیه السلام :
زَوِّجْها مِنْ رَجُلٍ تَقىٍّ فَاِنَّهُ اِنْ اَحَبَّها اَکْرَمَها وَ اِنْ اَبْغَضَها لَمْ یَظْلِمْها؛(۲۵)
دخترت را به ازدواج مردى با تقوا درآور؛ زیرا اگر دخترت را دوست داشته باشد، گرامى اش مى دارد و اگر دوستش نداشته باشد به او ظلم نمى کند.
۲۵
امام باقر علیه السلام :
اِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ یَقى بِالتَّقْوى عَنِ الْعَبْدِ ما عَزُبَ عَنْهُ عَقْلُهُ وَ یُجَلّى بِالتَّقْوى عَنْهُ عَماهُ وَ جَهْلَهُ؛(۲۶)
خداوند عزوجل به وسیله تقوا، انسان را از آنچه عقلش به آن نمى رسد حفظ مى کند و کور دلى و نادانى او را بر طرف مى سازد.
۲۶
امام باقر علیه السلام :
اِنَّ اَهْلَ التَّقْوى هُمُ الاَْغْنیاءُ اَغْناهُمُ الْقَلیلُ مِنَ الدُّنْیا، فَمَؤُونَتُهُمْ یَسیرَةٌ اِنْ نَسیتَ الْخَیْرَ ذَکَّروکَ وَ اِنْ عَمِلْتَ بِهِ اَعانوکَ؛(۲۷)
ثروتمندان واقعى همان تقواپیشگانند که اندک دنیا آنان را بى نیاز کرده و کم خرجند. اگر خیر و خوبى را فراموش کنى، به یادت مى آورند و اگر به آن عمل نمایى یارى ات مى رسانند.
۲۷
امام صادق علیه السلام :
اِتَّقِ اللَّهَ حَیْثُ کُنْتَ فَاِنَّکَ لا تَسْتَوْحِشُ؛(۲۸)
در هر حال که هستى تقواى الهى پیشه کن تا هرگز احساس هراس و وحشت نکنى.
۲۸
امام حسن عسکرى علیه السلام :
اِتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا زَیْناً وَ لا تَکونُوا شَیْناً؛(۲۹)
تقواى الهى پیشه کنید و مایه افتخار و آبرو باشید نه مایه ننگ و شرمندگى.
۲۹
امام على علیه السلام :
اِعْلَمُوا عِبادَ اللَّهِ اَنَّ الْمُتَّقینَ ذَهَبُوا بِعاجِلِ الدُّنْیا وَ آجِلِ الْآخِرَةِ فَشَارَکُوا أَهْلَ الدُّنْیا فى دُنْیاهُمْ وَ لَمْ یُشارِکْهُمْ اَهْلُ الدُّنْیا فى آخِرَتِهِمْ سَکَنُوا الدُّنْیا بِاَفْضَلِ ما سُکِنَتْ وَ اَکَلوها بِاَفْضَلِ مَا اُکِلَتْ فَحَظوا مِنَ الدُّنْیا بِما حَظِىَ بِهِ الْمُتْرَفونَ وَ اَخَذُوا مِنْها ما اَخَذَهُ الْجَبابِرَةُ الْمُتَکَبِّرونَ ثُمَّ انْقَلَبُوا عَنْها بِالزَّادِ الْمُبَلِّغِ وَ الْمَتْجَرِ الرَّابِحِ اَصابُوا لَذَّةَ زُهْدِ الدُّنْیا فى دُنْیاهُم وَ تَیَقَّنُوا اَنَّهُم جیرانُ اللَّهِ غَداً فى آخِرَتِهِمْ لا تُرَدُّ لَهُمْ دَعْوَةٌ وَ لا یَنْقُصُ لَهُمْ نَصیبٌ مِنْ لَذَّةٍ؛(۳۰)
امام على علیه السلام :
اى بندگان خدا، بدانید که تقوا پیشگان هم از این دنیاى زود گذر و هم از آخرت که مى آید بهره گرفتند، با مردم دنیا در کارهاى دنیوى شریک شدند، ولى مردم دنیا با ایشان در کارهاى اخروى شریک نشدند، (از راه حلال) در بهترین خانه ها زندگى کردند و از بهترین خوردنى ها خوردند. همان لذّتى را که اهل ناز و نعمت از دنیا بردند، نصیبشان شد و از آن کامیاب گردیدند آنسان که جبّاران خودکامه کام گرفتند، سپس با توشه کافى و تجارت سودآور به جهان دیگر رفتند، لذّت بى رغبت بودن به دنیا را بردند، و یقین کردند که در آخرت همسایگان خدایند. دعایشان بى جواب نمى ماند و بهره شان از لذت و خوشى کم نمى شود.
۳۰
امام على علیه السلام :
اوصیکُمْ عِبادَ اللَّهِ بِتَقْوَى اللَّهِ فَإِنَّها الزِّمامُ وَ الْقَوامُ فَتَمَسَّکُوا بِوَثَائِقِهَا وَ اعْتَصِمُوا بِحَقَائِقِها تَؤُلْ بِکُمْ اِلى اَکْنانِ الدَّعَةِ وَ اَوْطانِ السَّعَةِ وَ مَعاقِلِ الْحِرْزِ وَ مَنازِلِ الْعِزِّ... ؛(۳۱)
امام على علیه السلام :
اى بندگان خدا، شما را به تقواى الهى سفارش مى کنم، که تقوا مهار است و مایه دوام، پس به ریسمانهاى استوار آن درآویزید و به حقایق آن چنگ زنید. که شما را به نهانگاههاى خوشى و سرزمینهاى گشایش و پناهگاههاى امن و منزلگاههاى عزّت، رهنمون خواهد شد.
۳۱
امام على علیه السلام :
اِنَّ مَنْ صَرَّحَتْ لَهُ الْعِبَرُ عَمّا بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ الْمَثُلاتِ حَجَزَتْهُ التَّقْوى عَنْ تَقَحُّمِ الشُّبُهاتِ؛(۳۲)
آن کس که حوادث عبرت آموز روزگار را به چشم ببیند و از آن پند پذیرد، تقوا او را از آلوده شدن به کارهاى شبهه ناک باز مى دارد.
۳۲
امام على علیه السلام :
اِعْلَمُوا عبِادَ اللَّهِ اَنَّ التَّقْوى دارُ حِصْنٍ عَزیزٍ، وَ الْفُجورَ دارُ حِصْنٍ ذَ لیلٍ لا یَمْنَعُ اَهْلَهُ وَ لا یُحْرِزُ مَنْ لَجَاَ اِلَیْهِ اَلا وَ بِالتَّقْوى تُقْطَعُ حُمَّةُ الْخَطایا؛(۳۳)
اى بندگان خدا، بدانید که تقوا پناهگاهى نفوذناپذیر و استوار است و بدکارى و گناه، پناهگاهى سست، که هر کس به آن پناه ببرد از آسیب در امان نمى ماند. آگاه باشید که با تقوا مى توان تَب گناهان را قطع کرد.
۳۳
امام على علیه السلام :
(اَلْمُتَّقونَ) لا یَرْضَوْنَ مِنْ اَعْمالِهِمُ القَلیلَ، وَ لا یَسْتَکْثِرونَ الْکَثیرَ، فَهُمْ لاَِنْفُسِهِمْ مُتَّهِمونَ وَ مِنْ اَعْمالِهِمْ مُشْفِقونَ؛(۳۴)
تقواپیشگان، از کار کمِ خود راضى نیستند و کارهاى زیاد خود را، بسیار نمى شمارند، در نتیجه خودشان را زیر سؤال برده و محاکمه مى کنند و از کردار خود بیمناک اند.
۳۴
امام على علیه السلام :
اَلْمُتَّقونَ فیها (فِى الدُّنیا) هُمْ اَهْلُ الْفَضائِلِ مَنْطِقُهُمُ الصَّوابُ وَ مَلْبَسُهُمُ الاِقْتِصادُ وَ مَشْیُهُمُ التَّواضُعُ؛(۳۵)
تقواپیشگان، در دنیا اهل فضایلند، گفتارشان راست و درست، روششان میانه روى و رفتارشان متواضعانه است.
۳۵
امام على علیه السلام :
اِتَّقُوا اللَّهَ فى عِبادِهِ وَ بِلادِهِ فَاِنَّکُمْ مَسْؤولونَ حَتّى عَن البِقاعِ وَ الْبَهائِمِ؛(۳۶)
تقواى الهى را درباره بندگان خدا و شهرهاى او رعایت کنید؛ زیرا حتى از اماکن و حیوانات از شما سؤال خواهد شد.
۳۶
امام على علیه السلام :
مَنِ اتَّقَى اللَّهَ اَحَبَّهُ النَّاسُ؛(۳۷)
هر کس تقواى الهى پیشه کند، مردم او را دوست خواهند داشت.
۳۷
امام على علیه السلام :
اَلْمُتَّقونَ اَنْفُسُهُمْ قانِعَةٌ وَ شَهَواتُهُمْ مَیِّتَةٌ وَ وُجوهُهُم مُسْتَبْشِرَةٌ وَ قُلوبُهُمْ مَحْزُونَةٌ؛(۳۸)
تقواپیشگان، نَفْسى قانع، هوا و هوسى فروخفته، رویى گشاده و دلى اندوهگین دارند.
۳۸
امام على علیه السلام :
خَیْرُ الدُّنْیا وَ الآْخِرَةِ فى خَصْلَتَیْنِ الْغِنى وَ التُّقى وَ شَرُّ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ فى خَصْلَتَیْنِ الْفَقْرِ وَ الْفُجورِ؛(۳۹)
خیر دنیا و آخرت در دو خصلت بى نیازى و تقواست و شر دنیا و آخرت در دو خصلت نیازمندى و گناه است.
۳۹
امام باقر علیه السلام :
وَ اللَّهِ ما شیعَتُنا اِلّا مَنِ اتَّقىَ اللَّهَ وَ اَطاعَهُ؛(۴۰)
به خدا سوگند، شیعه ما فقط کسى است که تقواى الهى دارد و خدا را اطاعت مى کند.
۴۰
امام على علیه السلام :
اَلتَّقْوى ظاهِرُهُ شَرَفُ الدُّنْیا وَ باطِنُهُ شَرَفُ الْآخِرَةِ ؛(۴۱)
تقوا، ظاهرش شرافت دنیا و باطنش شرافت آخرت است.
۱) سوره حجرات، آیه ۱۳.
۲) کنزالعمال، ح ۵۶۵۵ .
۳) معانى الأخبار، ص ۲۴۰ .
۴) کافى، ج ۲، ص ۸۲ ، ح ۴.
۵) مشکاةالأنوار، ص ۹۵.
۶) تنبیه الخواطر، ج ۲، ص ۱۲۰ .
۷) من لایحضره الفقیه، ج ۴، ص ۳۹۵، ح ۵۸۴۰ .
۸) کنزالعمال، ح ۸۴۷۴ .
۹) من لایحضره الفقیه، ج ۴، ص ۴۰۰، ح ۵۸۵۸ .
۱۰) مکارم الاخلاق، ص ۴۶۸.
۱۱) کنزالفوائد، ص ۱۶۴ .
۱۲) نهج البلاغه، خطبه ۱۷۶ .
۱۳) غررالحکم، ح ۳۶۲۰ .
۱۴) نهج البلاغه، حکمت ۲۹۸ .
۱۵) خصال، ص ۴۸۳، ح ۵۶ .
۱۶) غررالحکم، ح ۵۰۷۸ .
۱۷) غررالحکم، ح ۱۹۳۱.
۱۸) کنزالفوائد، ص ۱۲۸ .
۱۹) غررالحکم، ح ۷۵۹۹.
۲۰) غررالحکم، ح ۷۳۷۰ .
۲۱) غررالحکم، ح ۱۹۹۸ .
۲۲) غررالحکم، ح ۳۴۰۱.
۲۳) غررالحکم، ح ۵۵۹۹.
۲۴) کنزالعمال، ح ۸۴۹۶ .
۲۵) مکارم الاخلاق، ص ۲۰۴ .
۲۶) کافى، ج ۸ ، ص ۵۲، ح ۱۶.
۲۷) تحف العقول، ص ۲۸۷.
۲۸) تفسیر على بن ابراهیم، ج ۲ ، ص ۱۴۷.
۲۹) تحف العقول، ص ۴۸۸.
۳۰) نهج البلاغه، نامه ۲۷ .
۳۱) نهج البلاغه، خطبه ۱۸۶ .
۳۲) نهج البلاغه، از خطبه ۱۶ .
۳۳) نهج البلاغه، از خطبه ۱۵۷.
۳۴) نهج البلاغه، از خطبه ۱۸۴ .
۳۵) نهج البلاغه، از خطبه ۱۸۴ .
۳۶) نهج البلاغه، از خطبه ۱۶۶ .
۳۷) کشف الغمه، ج ۳، ص ۱۳۹ .
۳۸) غررالحکم، ح۱۹۳۲.
۳۹) نهحنهجالبلاغه ابنابىالحدید، ج۲۰، ص۳۰۱، ح۴۴۶.
۴۰) کافى، ج ۲، ص ۷۴، ح ۳.
۴۱) غررالحکم، ح ۱۹۹۰ .
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.