جمعه, ۱۹ دی ۱۳۹۳، ۰۵:۱۱ ب.ظ
حدیث هایی در مورد گناه و گناهکار
اخلاق ناپسند
گناه و گناهکار
- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: پیروی شهوت از تمام گناهان نیرومندتر است. به اطاعتش تن در ندهید که فکر شما را از خدا باز می دارد.
منبع: فهرت غرر،ص187
- حضرت امام حسین (علیه السّلام) فرموده اند: کسی که کاری را از راه گناه طلب کند امیدش زودتر فوت می شود و از آنچه می ترسد به آن سریع تر مبتلا می گردد.
منبع: بحار،ج17،ص149
- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: آنکس که ادب بر وی تحمیل شود، و تربیت، نفس سرکش او را مهار نماید گناهان او کم می شود. برعکس، آنکس که ادب و تربیت را کمتر بپذیرد گناهانش بسیار خواهد بود.
منبع: غررالحکم،ص645-634
- حضرت امام رضا (علیه السّلام) فرموده اند: هروقت مردم به گناه تازه ای آلوده شوند خداوند آنها را به بلا تازه ای دچار می نماید.
منبع: کافی،ج2،ص275
- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: خداوند آسایش و زندگی راحت هیچ مردمی را نمی گیرد مگر به علت گناهانی که مرتکب شده اند. خداوند هرگز به بندگان خود ستم نمی کند.
منبع: المستطرف،ج2،ص61
- حضرت امام باقر (علیه السّلام) درباره ی علت حرمت شراب می فرمایند: دائم الخمر مانند بت پرست است. کسی که به طور مداوم و پی گیر میگساری کند مبتلا به رعشه می شود، سجایای اخلاقی و مردانگیش نابود می گردد. شراب چنان آدمی را در گناه جسور می کند که از خونریزی و زنا باک ندارد.
منبع : بحار جلد 14 ص771
- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: زشت ترین عیبها کم گذشتی از لغزش مردم و بزرگترین گناهان شتاب کردن در انتقام است.
منبع: غررالحکم،ص537
- حضرت امام صادق (علیه السّلام) از رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرموده اند: گناه پنهانی تنها به گناهکار ضرر می زند، ولی گناه علنی موقعی که مورد تنفر و سرزنش جامعه قرار نگیرد، ضرر عمومی دارد.
منبع:قرب الاسناد،ص26
- رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) به مردم فرمودند: چه خواهید کرد موقعی که زنان شما دچار فساد اخلاق شوند و جوانان شما به گناه آلوده گردند و از فریضه ی امر به معروف و نهی از منکر خودداری کنند؟! عرض شد: یا رسول الله آیا چنین وضعی برای مسلمین پیش می آید؟! فرمودند: بلی و بدتر از آن. فرمودند، چه خواهید کرد موقعی که مردم را به گناه امر کنید و از نیکیها نهی نمایید؟!عرض کردند یا رسول الله آیا چنین وضعی پیش می آید؟! فرمودند: بلی و بدتر از آن، سپس فرمودند : چه خواهید کرد وقتی در نظر شما نیکیها گناه و منکر شناخته شود و منکرات و گناهان را نیک و پسندیده بدانید؟!
منبع: قرب الاسناد،ص26
- حضرت امام محمد باقر (علیه السّلام) فرموده اند: هیچ نکبتی دامنگیر شخص نمی شود مگر به واسطه ی گناهی که مرتکب شده است.
منبع: کافی،ج2،ص269
- حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرموده اند: از سطوت وغضب خدا به خدا پناه ببرید. راوی سوال کرد سطوت خداوند چیست؟ فرمودند: مردم را به گناهان خودشان گرفتن.
منبع: کافی،ج2،ص269
- حضرت امام باقر (علیه السّلام) فرموده اند: خداوند حکم قطعی فرموده است که هیچ نعمتی را از کسی نگیرد مگر آنکه مرتکب گناهی شود که استحقاق آن نعمت و بلا را داشته باشد.
منبع: کافی،ج2،ص273
- حضرت امام علی (علیه السّلام) به مردی پنج اندرز داد، از آن جمله فرمودند: به هیچ کس امیدوار نباشد مگر به خدا، و نترسید مگر از گناهان خود.
منبع: بحار،ج17،ص105
- حضرت امام باقر (علیه السّلام) فرموده اند: به خدا قسم هیچ کس از گناه خلاص نمی شود مگر آنکه صریحا به گناه خود اقرار نماید.
منبع: کافی،ج2،ص426
- حضرت امام باقر (علیه السّلام) فرموده اند: خداوند از مردم خواستار دو فضیلت است: به نعمتها اقرار کنند تا بر آن بیفزاید، و به گناهان اعتراف نمایند تا آنها را ببخشد.
منبع: کافی،ج2،ص426
- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: اعتراف به معصیت گناه را از بین می برد.
منبع:ارشاد مفید،ص142
- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: آنکس که شرافت معنوی و کرامت خود را باور دارد خویشتن را با ارتکاب گناه، خوار و حقیر نخواهد ساخت.
منبع: غررالحکم،ص677
- رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) به ابن مسعود توصیه فرمودند: مبادا مهر و محبت نسبت به زن و فرزند، تو را وادارد که در محیط گناه قدم بگذاری و دامن خویش را به حرام بیالایی.
منبع: بحار،ج17،ص32
- رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می فرمودند: مسلمانی که از یک گناه اعراض کند اجر هفتاد حج مقبول در پیشگاه خداوند دارد.
منبع: مستدرک الوسائل،ج2،ص302
- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: بهترین عبادت چشم پوشی از گناه است.
منبع: مستدرک الوسائل،ج2،ص302
- حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرموده اند که خداوند به موسی بن عمران فرمود: هیچ عاملی برای قرب پاکان به خداوند مانند اجتناب از گناه نیست.
منبع: کافی،ج2،ص80
- رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرموده اند: وقتی گناهکاران، سرور مردم شوند و فرومایگان پست، رؤساء مردم باشند و در جامعه به بدکاران احترام شود، باید در آنجا منتظر بلا و بدبختی بود.
منبع: بحار،ج17،ص41
- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: موقعیکه فرومایگان در بین مردم سروری و بزرگی بدست آورند آروزی خوشبختی و سعادت آن سعادت آن جامعه از میان می رود و درهای ترقی و تعالی به روی مردم، بسته می شود.
منبع: غررالحکم،ص312-427
- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: کارهای بزرگ را به مردم پست و فرومایه سپردن باعث زوال دولتها است.
منبع: مستدرک2،ص362
- حضرت امام علی (علیه السّلام) به کمیل بن زیاد توصیه فرمودند: که در هر حال به حق سخن گوی، پرهیزکاران را دوست بدار، گناهکاران را ترک گوی، با منافقین میامیز و با خیانتکاران رفاقت مکن.
منبع: مستدرک2، ص 362
- حضرت علی بن الحسین (علیه السّلام) بعضی از فرزندان خود را مخاطب ساخت و فرمودند: فرزند عزیز متوجه پنج گروه باش که با آنان مجالست نکنی، هم کلام نشوی، و در مسافرت با آنها رفاقت ننمایی. عرض کرد پدرجان آنان کیانند؟ حضرت سجاد(علیه السّلام) فرمودند: از مجالست دروغ ساز پرهیز کن چه او مانند سرابی است که مطالب را برخلاف واقع نشان می دهد. دور را در نظرت نزدیک و نزدیک را دور جلوه می دهد، از رفاقت با گناهکار و لاابالی اجتناب کن زیرا او تو را به بهای یک لقمه یا کمتر از آن می فروشد، از رفاقت بخیل پرهیزنما که او در ضروری ترین مواقع احتیاج، تو را یاری نخواهد کرد، از رفاقت با احمق اجتناب کن که او نفعت را اراده می کند و از نادانی به تو ضرر می زند، از مصاحبت کسی که قطع رحم کرده است بپرهیز که در کتاب آسمانی مورد لعن و نفرین قرار گرفته است.
منبع: تحف العقول، ص 279
- امام صادق (علیه السّلام) از علی (علیه السّلام) حدیث کرده اند: پیغمبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) امر فرمودند: که ما با گناهکاران، عبوس و ترش روی برخورد نماییم.
منبع: وسائل4،ص68
- حضرت امام محمدباقر (علیه السّلام) فرمودند: چیزی تباه کن تر برای دل از گناه نیست، به راستی دل هم آغوش گناه شود و پیوسته بدان برآید تا بر آن چیره گردد و آن را سرنگون سازد.
منبع: اصول کافی، ج5، ص117
- حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: رگی نلرزد و پایی برنخورد و سری درد نگیرد و بیماری نیاید جز برای گناهی، و این است مقصود از گفتار خدا عزوجل [ و هر مصیبتی به شما برسد به سبب دستاورد خود شماست و خدا از بسیاری گناهان در می گذرد.](شوری-30) سپس فرمودند: آنچه خدا از آن گذشت می کند، بیشتر است از آنچه مؤاخذه می کند.
منبع: اصول کافی، ج5، ص 119
- حضرت امام محمدباقر (علیه السّلام) فرمودند: هیچ نکبتی به بنده نرسد جز برای گناه کردن، و آنچه خدا گذشت می کند بیشتر است.
منبع: اصول کافی، ج5، ص 119
- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرمودند: مبادا دندان زخنده نمایان کنی، تو که کردارت به رسوایی کشانده، نباید از بلای شبگیر آسوده باشد آنکه بدکرداری کند.
منبع: اصول کافی، ج5، ص 119
- ابی سامه گوید، شنیدم حضرت امام صادق (علیه السّلام) می فرمودند: به خدا پناه برید از یورش های خدا در شب و روز، گوید، گفتم: حمله های خدا چیستند؟ فرمودند: گرفت و گیر در برابر نافرمانی ها.
منبع: اصول کافی، ج5، ص 119
- حضرت امام محمدباقر (علیه السّلام) فرمودند: همه ی گناهان سخت باشند، و سخت تر آنها گناهی است که گوشت و پوست بر آن روییده باشد(چون خوردن مال حرام یا گناهی که بدان ادامه دهد) زیرا باید گناه یا آمرزیده شود( به وسیله ی توبه و کفّاره) و یا آنکه بر آن عذاب شود ( در حال مرگ و قبر و برزخ و دوزخ تا جبران گردد) و به بهشت در نیاید جز شخص پاک.
منبع: اصول کافی، ج5، ص 119
- حضرت امام محمدباقر (علیه السّلام) فرمودند: بنده گناهی می کند و روزی از او دریغ می شود. (توضیح بیشتر:از مجلسی (ره)- یعنی گاه باشد که تنگی روزی برای کیفر گناه یا جبران آن باشد و این کلیت ندارد زیرا بسا به گناهکاران بد عاقبت توسعه ی رزق داده شود و کیفر آنها به دیگر سرای افتد.)
منبع: اصول کافی، ج5، ص 121
- حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: ملعون است کسی که اشرفی و طلا و پول نقره را بپرستد، ملعون است ملعون کسی که گمراه سازد کوری را، ملعون است ملعون کسی که بگاید جاندار زبان بسته ای را. [توضیح بیشتر: منظور از گمراه سازد کوری را ، ممکن است :1- هر که سرگردان در دین را به کفر کشاند و او را به گمراهی معتقد سازد تا در آن بپاید(از شیخ صدوق در معانی الاخبار) 2- کنایه از بخل باشد(از مجلسی ره) 3- کنایه از آدم لاابالی باشد که باک ندارد مال را از شبهه یا حرام به دست آورد یا از حلال، یا در صرف مال بی مبالات است و آن را بیهوده هدر می دهد و مراعات مصرف شرعی آن را نمی کند.(از آیت الله شیخ محمد باقر کمره ای)]
منبع: اصول کافی، ج5، ص 121
- ابی بصیر گوید شنیدم حضرت امام محمدباقر (علیه السّلام) فرمودند: بپرهیزید از گناهان کوچک که آنها را هم طالبی است، کسی از شماها می گوید: گناه می کنم و استغفار می نمایم، راستی خدا عزوجل می فرماید:[ این ماییم که مردگان را زنده می کنیم و هرچه را از پیش فرستاده اند و آنچه از ایشان بر جای مانده می نویسیم، و همه چیز را در لوحی نمایان برشمرده ایم.](یس-12) و همچنین خدا عزوجل می فرماید:[ ای پسرک من! اگر عمل تو هم وزن دانه خردلی در درون صخره ای یا در آسمان ها یا در زمین باشد، خدا آن را می آورد؛ همانا خدا بس دقیق و آگاه است.](لقمان،16)
منبع: اصول کافی، ج5، ص 121
- محمد بن مسلم، گوید: شنیدم حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: به راستی گناه بنده را از روزی محروم می کند.
منبع: اصول کافی، ج5، ص123
- ابی بصیر گوید، شنیدم حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: چون مرد گناه کند در دلش نقطه ی سیاهی برآید، و اگر توبه کند نابود شود، و اگر بر گناه افزاید بر آن سیاهی فزوده گردد تا سیاهی بر دلش چیره شود، و پس از آن هرگز رستگار نگردد.
منبع: اصول کافی، ج5، ص123
- حضرت امام محمدباقر (علیه السّلام) فرمودند: به راستی بنده از خدا حاجتی می خواهد و خدا در کار روا کردن حاجت او است زودتر یا دیرتر و آن بنده در این میان گناهی می کند و خدا تبارک و تعالی می فرماید به فرشته که: حاجتش را بر میاور و او را محروم ساز از آن، زیرا که متعرّض خشم من شد و مستحقّ حرمان از طرف من گردید.
منبع: اصول کافی، ج5، ص123
- ابی حمزه گوید، شنیدم حضرت امام محمدباقر (علیه السّلام) فرمودند: راستش این است که سالی کم بارانتر از سال دیگر نیست ولی خدا آن باران را هرجا خواهد ببارد، هرگاه مردمی نافرمانی خدا کنند، خداوند عزوجل آنچه باران برای آنها در آن سال مقدّر کرده، به مردم دیگر بر گرداند و به دشتها و دریاها و کوهها ببارد، راستی خدا هر آینه جُعَل را در سوراخش عذاب می کند به واسطه ی دریغ کردن باران از زمینی که محل او است برای گناهان مردمی که در میان آنها است و به تحقیق خدا برای جُعَل راهی فراهم کرده است که از آن برود به محلی دیگر جز محلّ معصیت کارها، گوید: سپس امام باقر (علیه السّلام) فرمودند: فأعتبروا یا اُولی الأَبصار. (توضیح بیشتر در مورد حدیث:از مجلسی ره- « فأعتبروا یا اُولی الأَبصار» یعنی ای صاحبدلان پند گیرید و اندرز پذیرید و انجام کار را بسنجید و در این بیندیشید که اگر حال جانوری غیر مکلَّف و بی شعور چنین است که به همسایگی گناهکار زیان بیند، حال تو انسان باشعور در گناهکاری و همسایگی گناهکاران چه باشد؟ و این روایت دلالت دارد که برخی جانوران شعور و علم دارند به پاره تکالیف شرعیه و کارهای بندگان خدا و کردار آنها و خود هم نوعی از تکلیف دارند.)
منبع: اصول کافی، ج5، ص 125
- حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: راستی بنده گناهی کند و بر اثر آن از نماز شب محروم گردد و راستی که کردار بد زودتر در مرتکبش اثر کند از کارد در گوشت.
منبع: اصول کافی، ج5، ص 125
- حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: هرکه آهنگ گناهی کند مبادا گرد آن گردد، راستش این است که بسا بنده ای کردار بدی کند و پروردگار تبارک و تعالی او را بیند، پس فرماید: به عزّت و جلالم سوگند هرگز پس از این تو را نیامرزم.
منبع: اصول کافی، ج5، ص 125
- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرمودند: بر خدا سزا است که در خانه ای نافرمانی نشود جز آنکه آن را از بن بر کند و آفتابش دهد تا پاکش کند.
منبع: اصول کافی، ج5، ص 125
- حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند: راستی بنده بر گناه خود صد سال زندانی باشد و به چشمِ خود بیند که همسران او در بهشت به نعمت اندرند. (توضیح بیشتر در مورد حدیث: این خبر دلالت دارد که بنده برای گناه خود صد سال از رفتن به بهشت بازداشت شود و دلالت ندارد که در این مدت در دوزخ است یا در سختی های روز رستاخیز است. (از مجلسی ره))
منبع: اصول کافی، ج5، ص 127
- زراره گوید، حضرت امام محمدباقر (علیه السّلام) فرمودند: هیچ بنده ای نیست جز آنکه در دلش نقطه ی سفیدی است و هرگاه گناهی کند، در آن نقطه ی سیاهی برآید، اگر توبه کند، آن سیاهی برود و اگر دنبال گناه رود، سیاهی بیفزاید تا آنجا که همه ی سفیدی دل را فرو گیرد و چون آن سفیدی از سیاهی گناهان پوشیده شد، دیگر صاحب آن دل سیاه هرگز به خوبی و صلاح برنگردد و این است فرموده ی خدا عزوجل:[ چنین نیست، بلکه اعمالشان زنگاری بر دل هاشان گردیده.](مطفّفین، 14)
منبع: اصول کافی، ج5، ص 127
- ابی عمرو مدائنی گوید، شنیدم حضرت امام محمدباقر (علیه السّلام) فرمودند: راستی خدا به طور حتم حکم فرموده است که نعمتی به بنده ی خود ندهد و آن را از وی باز گیرد تا آن بنده گناهی پدید آرد که سزاوار نقمت شود.
منبع: اصول کافی، ج5، ص 127
- سدیر گوید مردی از حضرت امام صادق (علیه السّلام) پرسید از تفسیر قول خدا عزوجل [ آنها گفتند: پروردگارا! میان سفرهایمان دوری افکن (تا درویش و غنی متمایز شوند)، و بر خویشتن ستم کردند پس آنها را افسانه هایی (عبرت آموز) گردانیدیم، و سخت تار و مارشان کردیم. قطعا در این ماجرا برای هر صبر پیشه ی سپاس گزاری عبرت هاست](سباء، 19)- الآیة- فرمودند: اینان مردمی بودند که ده های پیوسته داشتند، هر کدام به دیگری چشم رس بود، دارای جوی های روان و اموال فراوان و نمایان بودند و به نعمتهای خدا عزوجل ناسپاسی کردند و آن عافیتی که خداوند به آنها داده بود دگرگون ساختند و خدا هم آن نعمتی که داشتند دیگرگون ساخت [بی تردید خداوند سرنوشت قومی را تغییر نمی دهد تا آنها وضع خود را تغییر دهند.](رعد،11)، خدا سیلاب عَرِم را بر آنها روانه کرد و ده های آنها را غرقه نمود و خانمان آنها را ویران کرد و اموال آنها را برد و [ دو باغستان آنها را به دو باغی تبدیل کردیم با میوه های تلخ و شور گز و اندکی از درخت کُنار.](سباء،16) سپس خدا فرموده است: [ این عقوبت را به خاطر کفرانشان به آنها دادیم؛ و آیا جز ناسپاس را مجازات می کنیم؟](سباء، 17)
(توضیح بیشتر: «العرم» یعنی سخت، یا باران شدید، یا نام موشی است که سد را سوراخ کرده، یا نام سنگ هایی است که سد را با آنها بسته بودند، و مفردش عرمه است. و گفته اند: نام آن دره ای است که سیل از آن روانه شده و سد را ویران کرده است.)
منبع: اصول کافی، ج5، ص129
- حضرت امام رضا (علیه السّلام) فرمودند: خدا عزوجل به یکی از پیغمبرانش وحی کرد: هرگاه طاعت شوم، راضی گردم و هرگاه راضی گردم، برکت دهم و برای برکت من پایانی نیست و چون نافرمانی شوم خشم کنم و چون خشم کنم لعنت کنم و لعنت من تا هفت پشت برسد.
منبع: اصول کافی، ج5، ص131
- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرمودند: هیچ دردی برای دل از گناهان دردناک تر نیست، و هیچ ترسی از مرگ سخت تر نیست و بدانچه گذشته بس است برای اندیشه، و مرگ بس است برای پندگویی.
منبع: اصول کافی، ج5، ص133
- حضرت امام رضا (علیه السّلام) فرمودند: هرچه بنده ها گناهان ناکرده پدید آرند، خدا برایشان بلاهای نبوده و نشناخته پدید آرد.
منبع: اصول کافی، ج5، ص133
- حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: خدا عزوجل می فرماید: هر گاه کسی که مرا شناسد نافرمانیم کند بر او چیره سازم کسی را که مرا نشناسد.
منبع: اصول کافی، ج5، ص133
- ابن عرفه گوید، حضرت امام علی (علیه السّلام) فرمودند: راستی برای خدا عزوجل در هر روز جارچی است که جار کشد: آرام، آرام، ای بنده های خدا، از نافرمانیها ی خدا، اگر نبودند زبان بسته های چراکننده و کودکان شیرخوار و پیره مردان قد خمیده، عذاب به سختی بر شماها می بارید که خوب بدان نرم و کوبیده شوید.
منبع: اصول کافی، ج5، ص133
- حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلّم) می فرمایند: هیچ کار بدی را اندک مشمارید اگرچه در چشمتان کوچک بیاید٬ و کار نیک را زیاد نشمارید هر چند در چشم شما زیاد آید؛ زیرا با استغفار دیگر گناه کبیره ای نیست؛ و در صورت اصرار [بر گناه صغیره] آن گناه دیگر صغیره نیست.
منبع : أمالی الصدوق ٣۵٢
- سوگند به نفس آدمی و آن که او را سامان داد،پس تشخیص فجور و تقوا را به وی الهام کرد.)شمس-7و8)حضرت امام صادق (علیه السّلام) در تفسیر این آیه فرموده اند که خداوند بر بشر واضح و آشکار ساخت آنچه را که خوب است و باید بدان عمل کند و آنچه را که بد است و باید ترک گوید.
منبع:کافی1،ص163
- و او را به دو راه مشخص ره نمودیم.(ما بشر را به خیر و شر هدایت نمودیم.)(بلد-10) حضرت امام صادق (علیه السّلام) در جواب حمزة بن محمد که از تفسیر این آیه سوال کرده بود فرموده اند: مراد وضوح خیر و شر است.
منبع: کافی1،ص 163
- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: هر آنکس که در کارها به صلاح و فساد توجه نمی کند و تنها بر طبق میل نفسانی و خواهش دل عمل می نماید در نتیجه با بدیها و ناملایمات روبرو خواهد شد.
منبع: غررالحکم،ص631
- حضرت امام علی (علیه السّلام) می فرمایند: آگاه باشید همانا گناهان چون مرکب های بدرفتارند که سواران خود (گناهکاران) را عنان رها شده در آتش دوزخ می اندازند.
منبع: نهج البلاغه، خطبه 16
- حضرت امام رضا (علیه السّلام) فرموده اند: هر کس گناه را علنی کند [ در نزد خدا و مردم] خوار است.
منبع: مسند،ج1،ص264
- حضرت امام رضا (علیه السّلام) می فرمایند: کسی که گنهکار را دوست بدارد، خودش هم گناهکار به شمار می آید هر کس شخصی را که اطاعت خدا می کند، دوست بدارد، خودش هم بنده ی مطیع محسوب می شود.
منبع: مسند،ج1،ص232
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.